اگر مدلسازی اطلاعات ساختمان نباشد؛ پروژه‌های عمرانی ایران در ۱۰ سال آینده چه فجایعی را تجربه می‌کنند؟

صنعت ساخت‌وساز ایران یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین بخش‌های اقتصادی کشور است. با این حال، این صنعت با مشکلاتی همچون
تأخیرات زمانی، افزایش هزینه‌ها، کیفیت پایین ساخت و عدم هماهنگی بین ذی‌نفعان مواجه است.
فناوری مدلسازی اطلاعات ساختمان (BIM) که در کشورهای پیشرفته به‌عنوان یک استاندارد پذیرفته شده،
می‌تواند پاسخی به بسیاری از این مشکلات باشد. اما پرسش اساسی این است: اگر ایران طی ده سال آینده این فناوری را به‌طور گسترده نپذیرد،
چه فجایعی در پروژه‌های عمرانی رخ خواهد داد؟

مدل

۱. تأخیرات گسترده در پروژه‌ها

یکی از مهم‌ترین معضلات فعلی پروژه‌های عمرانی در ایران، تأخیر در تحویل است. بدون مدلسازی اطلاعات ساختمان،
هماهنگی بین تیم‌های طراحی، مهندسی و پیمانکاری دشوارتر شده و تداخلات (Clashes) شناسایی نمی‌شوند.
این موضوع باعث می‌شود پروژه‌ها با ماه‌ها و حتی سال‌ها تأخیر مواجه شوند. به گزارش ResearchGate،
استفاده از BIM می‌تواند میانگین تأخیرات را تا ۲۵٪ کاهش دهد.
در غیر این صورت، در ۱۰ سال آینده تأخیرها به‌عنوان یک معضل مزمن باقی خواهند ماند.

۲. افزایش سرسام‌آور هزینه‌ها

در بسیاری از پروژه‌های عمرانی ایران، هزینه نهایی چندین برابر برآورد اولیه است. نبود مدلسازی اطلاعات ساختمان
به معنای عدم شفافیت در تخمین‌ها و افزایش دوباره‌کاری‌ها است. به عنوان مثال، بر اساس گزارش مجله Buildings،
استفاده از BIM در مرحله پیش‌مزایده می‌تواند دقت برآورد هزینه‌ها را تا ۸۰٪ افزایش دهد.
اگر این فناوری به کار گرفته نشود، پروژه‌های ایران در ۱۰ سال آینده با اتلاف میلیاردها تومان روبرو خواهند شد.

۳. افت کیفیت ساخت و افزایش دوباره‌کاری‌ها

یکی از مزایای مهم مدلسازی اطلاعات ساختمان، امکان شناسایی خطاها و تداخل‌ها پیش از شروع عملیات اجرایی است.
این قابلیت باعث افزایش کیفیت ساخت و کاهش دوباره‌کاری‌ها می‌شود.
در نبود BIM، پروژه‌ها با خطاهای جدی در طراحی و اجرا مواجه خواهند شد.
همان‌طور که RiboStudio گزارش داده،
پروژه‌هایی مانند مترو تهران یا بیمارستان‌های بزرگ کشور که از BIM استفاده کرده‌اند، کیفیت بسیار بالاتری نسبت به پروژه‌های سنتی داشته‌اند.

۴. آشفتگی در مدیریت پروژه

مد